Wyczesywanie i pielęgnacja Ragdolla
W tym artykule omówię różne kolory sierści tych kotów oraz wpływ rodzaju włosa na czesanie, powstawanie kołtunów i ilość wypadających włosów, opierając się na konkretnych przykładach z własnego doświadczenia z różnymi rodzajami włosów u Ragdolli. Każdy kolor może być bardziej lub mniej obfity w podszerstek, co istotnie wpływa na skłonność do kołtunienia się oraz wypadanie włosów w domu oraz na trudność pielęgnacji danego rodzaju włosa. Należy jednak zaznaczyć, że kolor sierści nie jest jedynym czynnikiem decydującym o cechach włosa i jego zachowaniu w procesie pielęgnacji, ponieważ mogą występować odstępstwa spowodowane genetyką danego kota, dietą czy innymi czynnikami, o których mogą wypowiedzieć się profesjonalni hodowcy. Sam nie jestem ekspertem od wzorców kotów, jednakże moje doświadczenie w pielęgnacji kotów pozwala mi stwierdzić, że istnieje powiązanie koloru danej rasy z właściwościami włosa u konkretnego kota.
Ragdoll Mink
Koty z klasy ciężkiej, które nie są pilnowane, mogą wyhodować dość solidne, zbite kołtuny, które mogą wymagać wycięcia. Gdy pozostawione same sobie lub gdy kołtuny są dość luźne, odchodzą one z łatwością podczas czesania. W tym przypadku powiedziałbym, że u jasnych ragdolli jest to związane z konkretnym „egzemplarzem” kota. Samo wyczesywanie podszerstka jest często dość trudne ze względu na jego średnią długość włosa i nie rzadko mocno osadzone podszerstek. Jeśli mówimy o przypadku bardziej osadzonym, może to się okazać jednocześnie zaletą, ponieważ w takim przypadku zazwyczaj kołtuny pojawiają się rzadziej.
Na zdjęciu widzimy Ragdolla o imieniu Clyde o ubarwieniu seal mitted blaze. Te koty zazwyczaj mają przyjemny, mięciutki włos w dotyku, a ich sierść nie kołtuni się w takim stopniu jak u odmiany Mid High White. Clyde to egzemplarz, którego właściciele mogą wydłużyć wizyty u groomera nawet do 6-8 miesięcy, ponieważ nie ma tendencji do kołtunienia. Należy jednak pamiętać, że nie oznacza to, że nie będzie się on sypał w ogóle. Jednak z relacji właścicieli nie wynika, że byłby to problem bardzo utrudniający życie właścicielom. Clyde dzielnie znosi czesanie i zawsze wychodzi zadowolony z sesji pielęgnacyjnej.
Na zdjęciu widzimy typ sierści u Ragdolla – miękką i długą. U kotów z takim rodzajem włosa może się zdarzyć, że jeśli powstanie kołtun, to podczas wyczesywania zostanie odsłonięta skóra, a przy dłuższym zaniedbaniu mogą pojawić się odparzenia. Sam włos tego typu jest stosunkowo łatwy do wyczesania, nawet przy umiarkowanych kołtunach, jeśli już się utworzą. Często taka długa sierść jest wyjątkowo „lepiąca”, więc prędzej czy później właściciele znajdą ją w porannej kawie!
Czesanie i pielęgnacja Mainecoonów o różnej barwie
Maine Coony to koty, które wymagają systematycznego wyczesywania niezależnie od pory roku. W przypadku Maine Coonów może występować włos z większą ilością podszerstka lub mniejszą.
Odniosę się w artykule do konkretnych przykładów i opiszę je z własnego doświadczenia, wynikającego z pracy z Maine Coonami.
Maine Coon Szylkretka, najrzadziej widziany w salonie piękności, być może dlatego, że rzadziej się kołtuni, a jeśli już to kołtuny nie są tak twarde i zbite jak u innych maści tej rasy, gdzie czasem trzeba je wycinać. Zazwyczaj mają przyjemnie miękką w dotyku sierść i umiarkowaną ilość podszerstka, a sam włos okrywowy jest śliski i lejący. To połączenie z miękkim i przyjemnym podszerstkiem sprawia, że są dobrymi kandydatami do sprawnego wyczesania i pozbycia się problemu sierści w domu. Kołtuny u tej maści zazwyczaj pojawiają się punktowo na brzuchu lub szyi i są one zazwyczaj mniej zbite i mniejsze, w porównaniu na przykład z rudymi Maine Coonami
Dodaj komentarz